14 Şubat 2014 Cuma

Dağılırken Tutsan ya Beni ?!


İçimi acıtıyor,
Senden tek bir ses bile duyamamak içimi parçalıyor. Çok uzun zaman oldu. Sessizlik aşığı bana ne olduysa, ses istiyorum artık sadece, yalnızca bir tek ses. 
Süsten püsten uzak artık acılarım, en sadesiyle geldiler, en yalın haliyle acıyorum ben.
Kontrolümü kaybettim, ikisini aynı anda yönetemiyorum artık. İkisi de o kadar inatçılar ki,
Kalbimin tamam dediğine aklım dar geliyor, aklımın genişliğine de kalbim daracık..
Kalp sızısı parmaklara çarpar mı?
Öyle bir acı var mı?
En uçları acır mı parmaklarının?
Korktuğun olur mu hiç? hani ya bir gün bir kitapçıda aynı kitaba uzanırsa ellerimiz diye?
Ben korktum, çok korktum..
Çıplağım, en sadesiyle geliyorum acılarımın..
En çocuk resmimdi çürüttüğüm..
Parmaklarıma vura vura, dudaklarımdaki dikişlerimi ata ata geliyorum şimdi..
Sen ki gitmemişsin gibi, ben ki hiç terketmemişim seni gibi..
Sen ki bu şarkı gibisin adam, bitmeyen, tüketen..

4 yorum:

Feraşe dedi ki...

Şarkı eşliğinde tavsiye ederim :)

minikmini dedi ki...

Sen ki bu şarkı gibisin adam, bitmeyen, tüketen..

çok güzel bir şiir,oldukça duygulandırıcı,yüreğinize sağlık

sevgiler

Feraşe dedi ki...

@minik t.ederim, tekrardan bunları duymak o kadar güzel ki. eski bloggerlardanım, eskiden istiridyeincisi.blogspot.com du şimdi bu oldu :) ama rumuzum asla değişmedi, tanıyan da ordan tanıycak artık :) Feraşe' yi..
Öyle ya içim o kadar kalabalık ki :/

simgee dedi ki...

Kalp sızısı parmaklara çarpar mı?

Ne güzel kelimeler, cümleler.