14 Şubat 2014 Cuma

"Kalbimin ilk kıpırdadığı anı sığdıracağım ne çok kelamım vardı benim. Yine de bir tek kıpırtısına kalbimin, kelam yettiremedim."


           Nefes alamıyorken ben çıkageldin. Teşekkür ederim bana oksijenimi getirdiğin için. Kemiklerim arasında ezilirken ruhum teşekkür ederim bana dönümler açtığın için. Taa ki seni görene kadardı nefes darlığım teşekkür ederim nefesime yol verdiğin için. Yol bitmek bilmedi sana gelene kadar, ne zaman ki gördüm seni tamam dedim huzura saniyeler var..ve..kemiklerimden sıyrılıp kalbim ellerimde geldim sana. Yanyanaydık artık, yanındaydım.. Ah bir de titremeseler ellerim, dizlerim.. İmkansızı istemek bu işte, bilirlerken sana getirdiğimi onları.. Nasıl titremezler ki.. Elim kolum bağlı sevmişken bu zamana kadar ki aşk diye tanımladıklarımı, bağırdım sana AŞIĞIM SANA diye.. Kalbimden aktı gitti ne varsa döküldü her yerime bulaştı, aşk! " Kalbimi koruyan muhafaza meleklerinin korumasından daha büyük bir aşka düşmüş olmalıyım ki böyle kolay oldu sana akışım.." Sana aktım ben, sana seçildim.. Ben derim ki suçlu kalbimdir. Suçu : bir bedende yer alması. Ah ya! Ah  yıldızlar konmasaydı da, cemalinden yansırdı, ben yokum aslında..Ansızın peygamberlik iniveren ve bu ağırlığın altında kimseye değil, sadece Hatice'sine koşan, sevdiğine koşan O Peygamberin yolunda yürüyorum sanırım. Sana koştum ben.. Hadi dol bütün boşluklarıma, adınla doldur heryerimi ne olursun! Sende ısınsın ellerim, senle anlam bulsun cümlelerim, kelimelerim.. Sen denince dursun ne varsa akan, adın geçtimi içim titriyor aşk! İçim titresin hadi! Sen konuş ben dinliyim, aksın senden ne gelirse ısıtsın sımsıcak yapsın kalbimi ellerimi. Meleğimsin sen, meleksin.. Günah düşündüğümde yazamayan, sevap düşündüğümde an beklemeden kaleme alan adam, meleğim.. Sessizce nüfus etmişsin ruhuma, sessizce nüksetmişsin heryerime.. Uyandığımda anladım; ben olmuşsun..çoktan biz olmuşuz.. Sevmek sen demekmiş, senle anlamlandı ki, uyandı kalbim. Tamam dedi işte bu, budur! Gözlerde midir huzur? Baktığın heryer neden bu kadar güzel, neden bu kadar renkli.. Renklerde midir huzur? Beyazsın sen.. Benim beyazım..
          "Kalbimin ilk kıpırdadığı anı sığdıracağım ne çok kelamım vardı benim. Yine de bir tek kıpırtısına kalbimin, kelam yettiremedim." İsim sensin, ismin ben.. Nokta konmuş hayatıma vigüller at hadi, yarım yarım nefesler koy paragrafıma, bitti sandığım yerden yeniden başlat beni, Bana nefes alabileceğim dönümler vaad et hadi! Dört işleminde aklımı çıkar bedenimden; eşittir kalbim kalsın hadi! Hala sıcakken atıyorken sana hala, seninkinin yanına koy hadi! Can ver canıma, nefes kat nefesime..
           Birgün biterse eğer bu hikaye, hikayemiz; bırak kaliyim kalbinde, o köşede nolur! Sen yine sev, yine mutlu ol ama unutma bu kadını olur mu? Bu kadın sen diye öpücek dudakları, sen diye sarılıcak bedenlere, sen diye uyucak o adamla, sen diye beklicek işten dönüşünü..Sen diye sevişicek.. Sen diye diye can vericek o kadın! "O" de sen de "O", O vardı sahibiydi heryerimin.. Söz veriyorum ölene kadar sadece seni seviceğime huzurum..
"keşke demek kötüdür; sen de iyiki demeye başla o zaman..", "Sevgi ne demekti? Sevgi; emek demekti.."


2 yorum:

sturan dedi ki...

kardeşim benim yine muhteşemsin,, bir insan aşkını bu kadar güzel anlatabilir gerçekten yıllardır tanıyorum seni duygusal birisi olduğunu biliyordum, güldüren yanının altında ama bu kadar içindekileri bu kadar güzel anlatabileceğini düşünemezdim. Harikasın kankam.

simgee dedi ki...

Feraşe,
Sen hep yaz olur mu?
Biz de böyle güzel cümleler, yazılar okuyalım.
Ağlamıyorum, gözüme toz kaçtı. :)