Kırıldı cam artık,
Oysaki ellerimdelerdi, sımsıkı tutmuştum.
Sahip olduğum tek şeylerdi.
İnsanın diline dolanır mı her şey?!
Kalbi körelir mi gerçekten?!
Yoksa ben mi yaptım hepsini?
Ben de mi bütün suç?
Arkamı dönüp gittim sandım,
Meğer hepsi sırtımdaymış..
Tüm sırtım cam kırığı batıklarıymış.
Meğer o kırmızı, kanmış.
Kahreden acım ondanmış.
Gülerken ağlamam da..
Bitti sanmışım ama bitmemiş.
"Kendimden kopanlara baktım evet!
Hiç biri aşk değil"
Ölünce biter mi ki?
Toprak daha mı merhametlidir?
Yeniden mi başlarım?!
Sadece ölünce mi soğur bedeni insanın?
Sadece acı çekerken mi bu kadar hasretle bakarsın?
Sadece acırken mi kalbin, bu kadar tatlı gelir sigara?
Yorulmak.
Yutkunmak.
Nefes alabilmek.
Susmak.
Sakin kalabilmek.
Ve nicesi..
FERAŞEDEN.
