Yutkunamamak.

Uktelerden abideler yarattım sevgilim.

Yutkunamadıklarımdan harikalar..

Gene geldim işte kapına.

Olmadı çünkü, aynen tahmin ettiğin gibi..

Daha da büyüdün, daha da içinden çıkılmaz bir hal aldın içimde.

Neden böylesin dediklerinde, cevaplarım yok.

Sessizliğimin, sesimi bastırmasını sevmiyorum.

Hani deli gibi dakikalarca koşarsın da, 

Gecenin bir körü, sapa bir yerde duran o tek otobüsü kaçırırsın,

Günlerce beklemektir ya sonu..

Of! Yorgunum.

Her şeyimi bırakmışken, koşmanı özledim,

Yakmak için sigaramı uzanırken, sigaramı elimden almanı..

Bakışarak da hafifleyebileceğini, hafifleyebileceğimi öğretmeni özledim.

Sinirden ölmek üzereyken, sadece muzur bi bakışınla düşmesini özledim gardımın.

Kızamamayı, Kadın gibi hissetmeyi, seni çok özledim.

Aramızdaki o güven köprülerini yıktığım için çok üzgünüm.

Tekrar kurulamayacaklarını bildiğim için de en az o kadar üzgünüm.

Kalplerimiz arasındaydı tüm yollar, köprüler..

Ben yaktım, yıktım ne varsa..

Bu kadın Cehennemde yanmalı!

Kırdığı kadar kırılmalı!

Feraseden.