Ah be küçük Prens!
"Bir zamanlar sen" yaptım bugün.
Bir zamanlar..
Ne de güzel dökülmüş gözyaşlarım avuçlarına,
Ne de güzel yürümüşüz kolkola seninle..
Yollar bitmeseymiş, susmasaymışız keşke dedim bugün bir kez daha.
Ne kadar çocuktun, sen beni en kadar güzel sevdin.
Sen susunca aklım karıştı, çözüldü kalbim..
Minicik kalbini düşündüm, sığdırdığın kocaman umutlarını.
ve katledişimi onları..
Canım çok yanıyor inan.
"Al Her Şeyimi" demiştin bana, "ne kaldı verecek canımdan başka!"
Nasıl da susmuşum, nasıl da bu acının seni ezmesine izin vermişim!
Kalbim hiç yanmamış mı?
Aman Ya Rabbim sen nasıl bir pişmanlıksın!
İçi katlanır mı kadının?!
Ağlayamaz mı?!
Oysa ki "hepsi yorgun ama enerji dolu bir gece kelebeğini görmenle" başlamıştı..
Yazık ki bana kıymet bilemedi Feraşe!
Sadece saniyelerce izlemek istedin uzaktan o kadar!
Sen bu kadar yükle yürüyebilecek ve hayatta kalacak kadar güçlü değildin ki!
Ben ne yaptım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder