26 Mayıs 2014 Pazartesi

Affet..


İçimde hiç bitmeyen bir şarkı çalıyor sanki.
Ve ben hep aynı yerde sayıklıyorum.
Kalbimden söylüyorum şarkını.
Dudaklarımı bıçak açmasa da kalbimde tarifsiz melodiler var şuan.
Kalbimin köreldiğini duydum bugün,
Evet! Kalbim körelmiş.
Acıya doyduğundan mıdır nedir,
Artık bir duvar örmeye başladığını gördüm bugün.
Sanırım artık saçma sapan davranmaktan vazgeçiyor.
Aklımla yollarını ayırmışlar.
Sanırım artık tek başına karar vermeyi planlıyor.

Eğilip kulağına sessizce; "-Geç Kaldın Kalbim!" dedim bugün.
Hemde çok geç kaldın.

Tren istasyonlarındaki sarı çizgi gibiydi aşkın benim için,
Geçersem rüzgarla beraber karışırmışım gibi rüzgarına..
Ben hep gerisinde durdum o çizginin.
Kendimi korudum güya (!)

Peki şimdi ne oldu sence?
Ben tren istasyonu oldum, üzerime sarı çizgiler çekildi,
Kimse yok artık o çizgilerimi geçen.

Ben bilemedim senin geçen son vagon olduğunu,
Affet.


2 yorum:

deeptone dedi ki...

üzücü ama yaaaa :)

Feraşe dedi ki...

öyle.. @deeptone