Ben çok büyük günahlar işledim aslında.
Ellerim, kalbim, ayaklarım hep ezildiler altında günahlarımın.
Bana uzanmış olan tüm elleri de sürükledim günahlarıma,
Sevmek kolay sandım, sevebilirim sandım,
Bilemedim her yerime bulaşacağını acının.
Bir çok hayalin yerini değiştirdim ben.
Gözüme güzel geldikleri gibi yerleştirdim etrafıma.
Sicim gibi dağıldılar.
Ben umudu hiçe sayan Feraşe!
Yarı yolda insanlar bırakan kadın.
Geri dönüşler için yaratılmış acınası işkence.
Ne diyim ki sana ben Feraşe, ruhun malzeme, kalbinse oyuncak olmuş kadın!
3 yorum:
hımm. hüzünlü yaaa :)
Sevmenin ve sevilmenin kutsallığı bilinmiyor. Bilinse de sorumluluk duyulmuyor. Bencillik almış başını gitmiş, yalnızlık hayatımızda galebe çalmış.
@deeptone, evet, hissederek yazınca daha da acıtıryor.
@Profösör, aynen kesinlikle.
Yorum Gönder