Peki öyleyse..
Sen; ben sandığın kadınını sarıp uyurken, benim sızlayan bedenime bir çare yok mu?
Başkası tutarken belki de şuanda ellerini, yanıp kavrulan avuçlarıma su döken yok mu?
Kimlerin kollarında erirken sen, inlerken belki de..
Hangi bilmediğim eller gezinirken bedeninde, hangi yabancı dudaklar çekerken dudaklarını kendine,
Benim oyulan kalbime sığınacak bir beden yok mu?
Uyuyorsun..
Sessizce..
Ben o sessiz odanın hayaletiyim unutma!
Ben; zevkten altında inleyen o kadının, sadece görebildiğin silüetiyim aslında..
Ben; vicdan denen, dört nala koşan o şeyle bitmeyen hesaplaşmanım aslına.
Bu kez anladım..
6 yorum:
tek kelime ile muazzam olmuş feraşe.
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Ağır bir taarruz.!
ve.. ağır bir yenilgi
Teşekkür Ederim Can' cım. Özlüyo insan çok özlüyo.. Neyse iyi ol sen.. :)
Söyleyecek, yazacak kelime bulamıyorum.
Çok güzel yazmışsın Feraşe.
İyi ki tekrar dönmüşsün blogger'a. Senin yazılarını okumak hem çok hüzünlü hem de güzel olacak. :)
Yorum Gönder