Düş bahçelerimdi dağıttığın.
Sanki en ince ayarlarımla oynadın da düzelemiyorum gibi.
Ben çok farklı bir dünya yaratmıştım ikimize.
Sen prenstin ben de prensesin.
Çocuk gibi.
Düşündükçe bir gülümseme alıyor beni.
Seni güzel hatırlıyorum!
Ölemezmişsin gibiydi.
Sanki senin fıtratında ölmek yok gibi.
Sanki her nefes sana bahşedilmiş,
Her gün sana doğuyormuş gibi.
Öldün!
Arkanda kocaman bir boşluk bırakarak,
Sana doğan güneşini alarak,
Nefesleri çalarak,
Avuçlarımda sadece karanlığı bırakarak öldün, gittin!
Sanki kalbimdeki açık bir yara,
Yağmur yerine tuz yağıyor gökyüzünden,
Ve ben boylu boyunca uzanmışım yola,
Acı artık nefes olmuş,
Gözyaşım güneş..
Ölüm sana olmadı,
Yakışmadı.
Kabrinde bir prenses var şimdi,
Sana meftun..
Al da katla artık yüreğimi,
-"Çok soğuk değil mi?"
+"Olsun, nefesin sımsıcak Feraşem!"
